Vaderschap gerechtelijk vaststellen (gvv)
De gerechtelijke vaststelling van het vaderschap is een laatste redmiddel om een familierechtelijke band tot stand te brengen tussen de biologische vader en het kind.
Een moeder en een kind kunnen het vaderschap laten vaststellen door de rechtbank. Deze procedure zal onder meer gevoerd worden omdat de man die het kind verwekt heeft, weigert het kind te erkennen of omdat de verwekker van het kind overlijdt voordat erkenning heeft plaatsgevonden.
Aan een verzoek tot vaststelling vaderschap zijn wel termijnen gebonden.
De moeder kan het verzoek doen tot 5 jaar na de geboorte van het kind. Als de identiteit van de vermoedelijke verwekker nog niet bekend is, kan zij het verzoek indienen tot maximaal 5 jaar nadat de identiteit van de verwekker bekend is geworden. Voor een kind
geldt geen termijn voor het indienen van een gvv verzoek. Als het kind 16 jaar of ouder is, is de moeder niet meer bevoegd het verzoek in te dienen. Als het kind minderjarig is op het moment dat de procedure wordt ingesteld dan zal het kind worden vertegenwoordigd door een bijzonder curator. Een bijzonder curator is een advocaat die het kind in de procedure vertegenwoordigt. Is het kind meerderjarig, dan kan het kind zelf de procedure voeren. De biologische vader van het kind kan geen verzoek tot gerechtelijke vaststellen van het vaderschap doen. Hij kan, als de moeder weigert toestemming te verlenen aan de erkenning door de man, vervangende toestemming erkenning vragen aan de rechtbank.
Zonodig kan een DNA-onderzoek worden bevolen op het moment dat het aannemelijk is dat de man de verwekker van het kind is. De rechter bepaalt meestal dat ieder van de partijen de helft van de kosten van het DNA-onderzoek betaalt, tenzij de aard en de omstandigheden van het geding aanleiding geven om anders te beslissen. Dat is dus afhankelijk van de omstandigheden.
Soms is DNA onderzoek niet mogelijk. Verwekker is overleden en er is geen DNA materiaal voorhanden. Dan nog kan het verzoek worden toegewezen als er concrete, objectieve en verifieerbare aanwijzingen zijn di eht verzoek ondersteunen.
Een spermadonor is wel biologisch vader maar wordt in juridisch opzicht niet als verwekker beschouwd. Er kan tegen hem dan ook geen verzoek gerechtelijke vaststelling vaderschap worden ingesteld, tenzij de spermadonor de partner van de moeder is.
Er ontstaat met terugwerkende kracht vanaf de geboorte een familierechtelijke band tussen de man en het kind; de man wordt de juridische vader van het kind. Hij is,eventueel naast de biologische vader, onderhoudsplichtig voor zijn kind, kind erft van de man en kan zijn naam krijgen en het kind krijgt de Nederlandse nationaliteit als de man Nederlander is.
