Partneralimentatie
Partneralimentatie is vaak een moeilijk punt bij echtscheiding.
Om te beoordelen of er partneralimentatie betaald zal moeten worden en door wie, gelden de Tremanormen als uitgangspunt. De Tremanormen zijn vastgelegd door de werkgroep Alimentatienormen, bestaande uit een groep rechters.
Voor het bepalen van de alimentatie zijn de behoefte en de draagkracht uitgangspunt.
Eerst wordt bepaald of de ex partner behoefte heeft aan alimentatie. Dit kan worden bepaald door het maken van een behoefteberekening maar steeds vaker wordt de zogenaamde “Hof formule” gehanteerd. Dan wordt eerst het netto gezinsinkomen berekend, daar gaat de eventuele behoefte van de kinderen vanaf en het restant is voor beide partners, waarbij volgens de formule nog 20% extra geteld wordt. Kortweg zegt men ook wel dat de Hof formule een behoefte geeft op basis van 60% van het netto gezinsinkomen.
Dan wordt van beide een draagkrachtberekening gemaakt. Nadat het netto inkomen is berekend wordt hiervan afgetrokken het bedrag dat nodig is om rond te komen, het zogenaamde draagkrachtloos inkomen. Het draagkrachtloos inkomen bestaat uit de bijstandsnorm en eventuele aanvullende lasten als woonlasten, ziekteksten, verwervingskosten en dergelijke.
Dan wordt de draagkrachtruimte berekend. Dat is het netto inkomen minus het draagkrachtloos inkomen. Van de draagkrachtruime wordt eerst eventuele kinderalimentatie betaald en van het restant is in beginsel 60% beschikbaar voor partneralimentatie. Omdat partneralimentatie voor de alimentatieplichtige aftrekbaar is, wordt dit bedrag vervolgens gebruteerd. De alimentatiegerechtigde zal over de ontvangen alimentatie belasting moeten betalen.
Vervolgens wordt nog een Jusvergelijking toegepast teneinde na te gaan of beide partijen een “ gelijke jus” hebben, dat wil zeggen evenveel overhouden na betaling van de noodzakelijke lasten (het draagkrachtloos inkomen) en anders wordt de alimentatie gematigd.
Uiteraard kunnen wij voor u een alimentatieberekening maken.
De alimentatie wordt jaarlijks per 1 januari geïndexeerd tenzij je samen anders bent overeengekomen.
De wettelijke indexering wordt op grond van artikel 1:402a BW jaarlijks vastgesteld door de overheid en gepubliceerd in de Staatscourant.
Over de partneralimentatie en de duur ervan is de laatste tijd veel te doen.
Vooralsnog geldt echter de in beginsel maximale duur van 12 jaar. Zijn er geen kinderen uit het huwelijk en heeft het huwelijk korter dan 5 jaar geduurd dan geldt een alimentatieduur die gelijk is aan de duur van het huwelijk.
De alimentatie eindigt na ommekomst van voornoemde termijn dan wel wanneer de alimentatiegerechtigde gaat samenwonen als “ware zij gehuwd” .
Er kan een wijziging van de partneralimentatie gevraagd worden bij een relevante wijziging van omstandigheden, tenzij er een zogenaamd niet-wijzigingsbeding is overeengekomen. Dan is een wijziging haast onmogelijk.
Een andere reden om tot een wijziging van de partneralimentatie te komen is als de alimentatie vanaf aanvang niet heeft beantwoord aan de wettelijke maatstaven.
Wanneer er sprake zal zijn van partneralimentatie dan kan de scheidingsmediator daarvoor berekeningen maken. Ook hiervoor geldt dat de deskundigheid van de advocaat-scheidingsmediators ertoe leidt dat zij het best in staat zijn uitleg te geven over de systematiek en rekenwijze waarbij uiteraard de juridische en wettelijke kaders een rol spelen. Dit hoeft niet uitbesteed te worden aan derden..
